Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Co roku uczestniczę w pielgrzymce diecezjalnej Pracowników Służby Zdrowia . W tym roku spotkaliśmy się u Matki Bożej Szkaplerznej w Łańcucie. Uczestnictwo w konferencjach, poszerzyło moją wiedzę, ale szczególnie dotknęło mnie duchowo.
W pierwszej konferencji na temat „Apostolstwo chorych – duchowość i wspólnota”, ks. Wojciech podkreślił misję pracownika służby zdrowia jako powołanie do zawodu, pracownika jako miłosiernego samarytanina, który pochyla się nad cierpiącym człowiekiem, pracownika uznanego za sługę Bożego. Droga rozważań została oparta o temat Eucharystii, z której to wypływa całe życie osobiste, zawodowe, rodzinne. Ks. Wojciech zwrócił uwagę na trzy wymiary życia duchowego dla pracownika jak i chorego: – Eucharystia jako dziękczynienie Bogu za dar życia mimo wielkich doświadczeń, za łaskę wiary mimo braku niekiedy wdzięczności ze strony chorego, za możliwość kształcenia, za procesy leczenia , za zaangażowanie w służbie drugiemu człowiekowi. Tu uświadomiłam sobie jeszcze bardziej jak ważna jest Eucharystia, gdzie człowiek jak otworzy szeroko serce otrzymuje wiele łask bez których ciężko posługiwać drugiemu człowiekowi z miłością.
-Eucharystia jako ofiara – to tu ks. Wojciech odniósł się do gestu umycia nóg przez Jezusa apostołom. Tu JEZUS chce nam powiedzieć, że mimo ludzkich słabości, zdrad, zaparcia się Go, uczy nas miłości miłosiernej, przebaczającej. Ofiara to uniżenie się przed cierpiącym człowiekiem. Jezus pokazuje nam, że trzeba służyć wszystkim bez wyjątku. Służyć z miłością, z poświęceniem i znosić cierpliwie cierpienia i ofiarować za zbawienie świata, Ojczyzny, za Ojca świętego. I w tym miejscu znów nasuwa mi się refleksja i ogromne pragnienie aby moje, innych pracowników służby zdrowia cierpienia nie marnować ale z pełną świadomością ofiarować swoje cierpienia i jeszcze bardziej uświadamiać chorego cierpiącego aby i on swoje cierpienie ofiarował w intencjach, które pomogą zbawić świat.
-Eucharystia jako wymiar wspólnotowy. To wspólna modlitwa, ofiarowanie się za drugiego człowieka, wspólne przebywanie, gromadzenie się, spotkania pielgrzymkowe, apostolstwo chorych pozwala łatwiej przetrwać cierpienie , zrozumieć sens cierpienia, wspólnie dziękować i ofiarować się. Myślę, że w takiej wspólnocie człowiek czuje się bezpiecznie, nie czuje się samotny, czuje bliskość Boga poprzez drugiego kochającego człowieka. Ta konferencja bardziej uświadomiła mi wartość mojej pracy zawodowej w wymiarze duchowym.
Temat drugiej konferencji głoszonej przez ks. Arkadiusza „Nowa jakość w opiece nad pacjentem” uświadomił mi bardziej, że każdy kto wykonuje ten zawód jest, albo powinien być charyzmatykiem. Pierwszą charyzmatyczką była Matka Najświętsza, od niej to chcę uczyć się służby drugiemu człowiekowi.
Ks. Arkadiusz zwrócił szczególną uwagę na pracę kapelanów i wolontariuszy. Wskazał na potęgę działania we wspólnocie i jak taka praca może dać wielkie owoce.
Swoimi przykładami z pracy jako kapelana przybliżył nam wiele problemów jakie towarzyszą kapelanom, wolontariuszom w pracy z chorymi, cierpiącymi ludźmi. Szczególnie jedno zdarzenie, które opisał poruszyło mnie mocno: mężczyzna który towarzyszył umierającemu człowiekowi zapytał ks. Arkadiusza, cytuję: „czy wolno mi było tak zrobić? – poprosiłem Pana Jezusa żeby mu odpuścił grzechy, a później zrobiłem mu jeszcze znak krzyża”. Ks. Arkadiusz odpowiedział: „ to jest odpowiedzialność moja, chrześcijanina za zbawienie tego człowieka i ja mogę się wstawić u Boga prosząc dla niego o zbawienie”.
Dziękuję wszystkim kapelanom, również wolontariuszom którzy bezinteresownie poświęcają swój czas w służbie Bogu i bliźniemu.
Dopełnieniem spotkania pielgrzymki była Eucharystia, gdzie ks. abp. Adam Szal zwrócił uwagę, że Jezus przyszedł leczyć chorych, aby służyć i dać okup za wielu. Zwrócił uwagę na słowo” służba” która ówcześnie określana była bardzo wysoko, bo sam Chrystus był sługą. I właśnie Chrystus chce abyśmy i my byli Jego sługami i szli tą drogą: służyli z pokorą, miłością, bez wywyższania się. Dziękował służbie zdrowia za tę posługę.
My też dziękujemy ks. abp Adamowi za wygłoszone do nas słowo Boże i za wspólną modlitwę w intencji służby zdrowia, jak również błogosławieństwo na dalszą pracę w służbie Bogu i bliźniemu.
Bóg zapłać. Zofia.